Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
stylistyczny — «w języku, literaturze: dotyczący stylu, związany ze stylem» Analiza stylistyczna. Badanie, ćwiczenie stylistyczne. Środki stylistyczne. Figura stylistyczna. Chwyt, efekt stylistyczny. Błąd stylistyczny. Warianty stylistyczne. Robić poprawki styl … Słownik języka polskiego
anakolut — m IV, D. u, Ms. anakolutucie; lm M. y jęz. «zniekształcenie konstrukcji składniowej powodujące zanik więzi między członami zdania, stosowane czasem jako zabieg stylistyczny; zdanie mające wadliwą konstrukcję składniową» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
antyteza — ż IV, CMs. antytezazie; lm D. antytezaez 1. «twierdzenie przeciwstawne w stosunku do innego (do tezy); niekiedy ogólniej: przeciwstawienie, przeciwieństwo, kontrast» 2. filoz. «w dialektyce Hegla: drugie stadium trójstopniowego rozwoju… … Słownik języka polskiego
chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… … Słownik języka polskiego
hiperbola — ż I, DCMs. hiperbolali; lm D. hiperbolaol a. hiperbolali 1. lit. «zwrot stylistyczny polegający na zamierzonej przesadzie w opisie przedmiotu lub zjawiska (np. morze krwi, oszalały z gniewu)» Posługiwać się hiperbolami. Wyrazić coś za pomocą… … Słownik języka polskiego
przesadnia — ż I, DCMs. przesadniani; lm D. przesadniani lit. «zwrot stylistyczny polegający na zamierzonej przesadzie w opisie przedmiotu lub zjawiska; hiperbola» Posługiwać się przesadniami. Wyrazić coś za pomocą przesadni … Słownik języka polskiego
redaktor — m IV, DB. a, Ms. redaktororze; lm M. redaktororzy, DB. ów 1. «pracownik redakcji wydawnictw książkowych, dzienników, czasopism, radia, telewizji zajmujący się pisaniem tekstów lub zbieraniem, ocenianiem, opracowywaniem i przygotowywaniem do druku … Słownik języka polskiego
stylistycznie — przysłów. od stylistyczny Utwór stylistycznie doskonały … Słownik języka polskiego
stylowy — stylowywi 1. «odnoszący się do stylu literackiego; stylistyczny» Niezgodności, rozdźwięki stylowe utworu. Różnorodność form stylowych. 2. «mający cechy stylu danej epoki; utrzymany w określonym stylu; jednolity, zharmonizowany, estetyczny w swym… … Słownik języka polskiego
szlif — m IV, D. u, Ms. szliffie; lm M. y «sposób wygładzania, szlifowania drogich kamieni; określony kształt nadawany kamieniom szlachetnym przez szlifowanie; połysk wydobyty z kamienia szlachetnego dzięki szlifowaniu» Szlif wypukły, płaski. Szmaragd,… … Słownik języka polskiego
